Begrijp en voldoe aan de vereisten voor dataresidentie onder de GDPR

De General Data Protection Regulation (GDPR) is een uitgebreide wet op gegevensbescherming die in mei 2018 is ingevoerd om de privacyrechten van individuen binnen de Europese Unie (EU) en de Europese Economische Ruimte (EER) te waarborgen. Volgens de GDPR moeten organisaties voldoen aan strikte regelgeving met betrekking tot de verwerking, opslag en overdracht van persoonsgegevens. Een belangrijk aspect van de GDPR is dataresidentie, wat verwijst naar de vereiste voor organisaties om ervoor te zorgen dat persoonsgegevens worden opgeslagen en verwerkt binnen specifieke geografische locaties.

De Basis van GDPR Begrijpen

GDPR, of de General Data Protection Regulation, is een set regels die in de EU zijn geïntroduceerd om gegevensbescherming en privacy voor individuen te versterken. Het doel is om individuen meer controle te geven over hun persoonsgegevens en ervoor te zorgen dat organisaties deze gegevens op een verantwoorde manier behandelen. GDPR is van toepassing op elke organisatie die persoonsgegevens van EU-inwoners opslaat of verwerkt, ongeacht waar de organisatie zich bevindt.

Wat is GDPR?

De General Data Protection Regulation (GDPR) is een juridisch kader dat richtlijnen vaststelt voor het verzamelen en verwerken van persoonsgegevens van individuen binnen de Europese Unie (EU). Het streeft ernaar individuen controle te geven over hun persoonsgegevens en de wetgeving inzake gegevensbescherming binnen de EU-lidstaten te harmoniseren.

Volgens de GDPR worden persoonsgegevens gedefinieerd als alle informatie die betrekking heeft op een geïdentificeerde of identificeerbare natuurlijke persoon. Dit omvat niet alleen voor de hand liggende persoonlijke informatie zoals namen en adressen, maar ook minder voor de hand liggende gegevens zoals IP-adressen, cookiedata en zelfs genetische en biometrische gegevens.

De verordening legt verschillende verplichtingen op aan organisaties die persoonsgegevens verwerken, waaronder de verplichting om toestemming te verkrijgen van individuen voordat hun gegevens worden verzameld, de plicht om individuen toegang te geven tot hun gegevens op verzoek, en de verantwoordelijkheid om passende beveiligingsmaatregelen te implementeren om persoonsgegevens te beschermen tegen ongeautoriseerde toegang of openbaarmaking.

Waarom is GDPR Belangrijk?

GDPR is belangrijk omdat het de rechten van individuen met betrekking tot hun persoonsgegevens versterkt. Het plaatst het individu centraal en vergroot de transparantie in hoe organisaties omgaan met persoonsgegevens. GDPR introduceert ook strenge sancties voor niet-naleving, waardoor organisaties gegevensbescherming serieus moeten nemen.

Een van de belangrijkste rechten die GDPR aan individuen toekent, is het recht om vergeten te worden. Dit betekent dat individuen het recht hebben om verwijdering van hun persoonsgegevens uit de administratie van een organisatie te verzoeken. Dit is vooral van belang wanneer individuen niet langer willen dat hun gegevens worden verwerkt of wanneer de gegevens niet langer nodig zijn voor het doel waarvoor ze zijn verzameld.

Een ander belangrijk aspect van GDPR is de verplichting voor organisaties om individuen te informeren in het geval van een datalek. Hierdoor worden individuen op de hoogte gesteld van mogelijke risico’s voor hun persoonsgegevens en kunnen zij passende maatregelen nemen om zichzelf te beschermen, zoals het wijzigen van wachtwoorden of het monitoren van hun financiële accounts.

Bovendien heeft GDPR een wereldwijde impact, omdat het niet alleen geldt voor organisaties binnen de EU, maar ook voor organisaties buiten de EU die goederen of diensten aanbieden aan EU-inwoners of hun gedrag monitoren. Dit betekent dat organisaties wereldwijd aan de GDPR moeten voldoen als zij persoonsgegevens van EU-inwoners verwerken.

Samengevat is GDPR een uitgebreide verordening die tot doel heeft de privacy en gegevensrechten van individuen binnen de EU te beschermen. Het stelt duidelijke richtlijnen op voor organisaties over hoe zij met persoonsgegevens moeten omgaan en introduceert strenge sancties voor niet-naleving. Door individuen meer controle te geven over hun gegevens en de transparantie te vergroten, is GDPR een belangrijke stap richting gegevensbescherming in het digitale tijdperk.

Het Concept van Dataresidentie in GDPR

Dataresidentie verwijst in de context van GDPR naar de vereiste voor organisaties om ervoor te zorgen dat de persoonsgegevens die zij verzamelen en verwerken worden opgeslagen en behandeld binnen specifieke geografische locaties. Deze vereiste is bedoeld om de privacy en veiligheid van persoonsgegevens van individuen te beschermen.

Definitie van Dataresidentie

Dataresidentie verwijst naar de fysieke of geografische locatie waar gegevens worden opgeslagen of verwerkt. In de context van GDPR is dataresidentie van cruciaal belang omdat het de rechtsbevoegdheid en toepasselijke wetgeving inzake gegevensbescherming bepaalt voor de omgang met persoonsgegevens.

Bij dataresidentie moeten organisaties diverse factoren overwegen, zoals de locatie van hun datacenters, cloudserviceproviders en externe verwerkers. Deze factoren spelen een belangrijke rol bij het bepalen van de naleving van dataresidentievereisten onder GDPR.

Bovendien omvat dataresidentie ook het concept van datasoevereiniteit, wat verwijst naar de autoriteit van een land over de gegevens die binnen zijn grenzen zijn opgeslagen. Dit betekent dat organisaties zowel aan de dataresidentievereisten als aan de datasoevereiniteitswetten van de betreffende landen waar zij actief zijn of gegevens opslaan, moeten voldoen.

Dataresidentie versus Datasoevereiniteit

Dataresidentie verwijst naar de fysieke of geografische locatie van de gegevens van een organisatie. Onder diverse privacywetten zoals de GDPR kan het zijn dat organisaties bepaalde gegevens moeten opslaan in het land waar deze zijn verzameld. Dit zorgt ervoor dat de gegevens onderworpen zijn aan de eigen privacywetgeving en regelgeving van dat land.

Datasoevereiniteit daarentegen is het concept dat informatie of gegevens onderworpen zijn aan de wetten van het land waar ze zich bevinden of worden verwerkt. Bij datasoevereiniteit bepalen de wetten van een land hoe gegevens moeten worden behandeld, beheerd en benaderd. Dit betekent dat zelfs als gegevens het land verlaten, ze nog steeds onderworpen zijn aan de wetten van het land van herkomst.

Beide concepten zijn van essentieel belang voor privacy en gegevensbescherming, zodat gevoelige informatie op de juiste manier en volgens wettelijke vereisten wordt behandeld.

De Rol van Dataresidentie in GDPR

Dataresidentie speelt een essentiële rol in GDPR omdat het ervoor zorgt dat persoonsgegevens onderworpen zijn aan de wetten en regelgeving van het land of de regio waar de gegevens worden opgeslagen of verwerkt. Deze vereiste helpt de privacy en rechten van individuen te beschermen door te waarborgen dat hun persoonsgegevens worden behandeld in overeenstemming met de toepasselijke wetgeving inzake gegevensbescherming.

Door dataresidentie af te dwingen, wil GDPR ongeoorloofde toegang, openbaarmaking of overdracht van persoonsgegevens naar rechtsgebieden met minder strenge gegevensbeschermingswetten voorkomen. Dit helpt om de persoonsgegevens van individuen te beschermen tegen mogelijk misbruik of uitbuiting door onbevoegde partijen.

Bovendien bevorderen dataresidentievereisten ook verantwoordelijkheid en transparantie in gegevensverwerking. Organisaties moeten kunnen aantonen dat zij passende maatregelen hebben genomen om te voldoen aan de dataresidentievereisten. Dit omvat het bijhouden van gegevens over overdrachten, het uitvoeren van regelmatige audits en het implementeren van technische en organisatorische waarborgen om persoonsgegevens te beschermen.

Het is belangrijk op te merken dat dataresidentievereisten kunnen verschillen per land of regio. Organisaties die wereldwijd opereren, moeten zich bewegen in een complex landschap van gegevensbeschermingswetten om te voldoen aan de GDPR en andere relevante regelgeving.

Al met al is dataresidentie een fundamenteel aspect van GDPR dat tot doel heeft persoonsgegevens van individuen te beschermen door ervoor te zorgen dat deze worden opgeslagen en behandeld volgens de toepasselijke wetgeving inzake gegevensbescherming. Organisaties moeten dataresidentievereisten zorgvuldig overwegen en passende maatregelen implementeren om persoonsgegevens te beschermen en te voldoen aan de GDPR.

Dataresidentie of Beperkingen op Gegevensoverdracht

De GDPR verbiedt niet strikt de overdracht van persoonsgegevens buiten de Europese Economische Ruimte (EER), maar stelt strenge voorwaarden om ervoor te zorgen dat de gegevens beschermd blijven. Het kernprincipe is dat persoonsgegevens alleen mogen worden overgedragen aan landen die een “adequaat” beschermingsniveau bieden, gelijkwaardig aan dat binnen de EU. Organisaties moeten zich baseren op specifieke juridische mechanismen om deze overdrachten op een wettige manier mogelijk te maken.

De belangrijkste mechanismen voor rechtmatige gegevensoverdracht zijn onder meer:

• Adequaatheidsbesluiten: De Europese Commissie kan bepalen dat een land buiten de EER een adequaat niveau van gegevensbescherming biedt. Als zo’n besluit bestaat, kunnen gegevens zonder verdere waarborgen van de EER naar dat land worden overgedragen.
• Standaard Contractuele Clausules (SCC’s): Dit zijn modelclausules voor gegevensbescherming die zijn aangenomen door de Europese Commissie. (SCC’s) zijn het meest gebruikte overdrachtsmechanisme wanneer er geen adequaatheidsbesluit is. Organisaties moeten deze clausules opnemen in hun contracten met gegevensimporteurs en een Transfer Impact Assessment (TIA) uitvoeren om te verifiëren dat de wetten in het bestemmingsland de importeur niet verhinderen om aan de SCC’s te voldoen.
• Bindende bedrijfsvoorschriften (BCR’s): (BCR’s) zijn interne gegevensbeschermingsbeleid die door multinationale ondernemingen worden gebruikt om persoonsgegevens binnen de groep over landsgrenzen heen over te dragen. Ze moeten worden goedgekeurd door een bevoegde gegevensbeschermingsautoriteit en afdwingbare rechten bieden aan betrokkenen.

Om te voldoen, moeten organisaties elke internationale gegevensoverdracht beoordelen, het juiste juridische mechanisme kiezen en hun besluitvormingsproces grondig documenteren. Dit omvat het documenteren van TIA’s, het implementeren van eventuele noodzakelijke aanvullende maatregelen (zoals verbeterde encryptie of organisatorisch beleid) en het kunnen aantonen van de toereikendheid van deze waarborgen aan toezichthouders.

Belangrijkste GDPR Dataresidentievereisten

Het begrijpen van de belangrijkste GDPR dataresidentievereisten is essentieel voor organisaties om naleving te waarborgen en mogelijke sancties te voorkomen. Deze vereisten bestrijken gegevensbeschermingsprincipes, de rechten van betrokkenen en de verplichtingen van verwerkingsverantwoordelijken en verwerkers.

Gegevensbeschermingsprincipes

GDPR beschrijft verschillende belangrijke gegevensbeschermingsprincipes waar organisaties zich aan moeten houden bij het verwerken van persoonsgegevens. Deze principes zijn onder meer:

• Rechtmatigheid, eerlijkheid en transparantie: Organisaties moeten persoonsgegevens op een rechtmatige, eerlijke en transparante manier verwerken.
• Doelbinding: Persoonsgegevens mogen alleen worden verzameld voor gespecificeerde, expliciete en legitieme doeleinden.
• Dataminimalisatie: Organisaties mogen alleen persoonsgegevens verzamelen en verwerken die noodzakelijk zijn voor het beoogde doel.
• Nauwkeurigheid: Persoonsgegevens moeten juist zijn en up-to-date worden gehouden.
• Opslagbeperking: Persoonsgegevens mogen niet langer worden bewaard dan noodzakelijk is voor identificatie.
• Integriteit en vertrouwelijkheid: Organisaties moeten de beveiliging en vertrouwelijkheid van persoonsgegevens waarborgen.
• Verantwoordingsplicht: Organisaties zijn verantwoordelijk voor het aantonen van naleving van de GDPR en moeten kunnen laten zien hoe zij aan de gegevensbeschermingsprincipes voldoen.

Deze principes bieden een kader voor organisaties om op een verantwoorde manier met persoonsgegevens om te gaan en de privacyrechten van individuen te beschermen.

Rechten van Betrokkenen

GDPR verleent betrokkenen diverse rechten met betrekking tot hun persoonsgegevens. Deze rechten omvatten:

1. Het recht op inzage: Betrokkenen hebben het recht om bevestiging te krijgen of hun persoonsgegevens worden verwerkt, en zo ja, toegang tot die gegevens.
2. Het recht op rectificatie: Betrokkenen hebben het recht om correctie van onjuiste persoonsgegevens te verzoeken.
3. Het recht op verwijdering: Betrokkenen hebben het recht om onder bepaalde omstandigheden verwijdering van persoonsgegevens te verzoeken, bijvoorbeeld wanneer de gegevens niet langer nodig zijn voor het doel waarvoor ze zijn verzameld of als de betrokkene zijn toestemming intrekt.
4. Het recht op beperking van verwerking: Betrokkenen hebben het recht om onder bepaalde omstandigheden beperking van de verwerking van hun persoonsgegevens te verzoeken, bijvoorbeeld wanneer de juistheid van de gegevens wordt betwist of de verwerking onrechtmatig is.
5. Het recht op overdraagbaarheid van gegevens: Betrokkenen hebben het recht om hun persoonsgegevens te ontvangen in een gestructureerd, gangbaar en machineleesbaar formaat, en deze gegevens over te dragen aan een andere verwerkingsverantwoordelijke.
6. Het recht van bezwaar: Betrokkenen hebben het recht om bezwaar te maken tegen de verwerking van hun persoonsgegevens, onder andere voor direct marketing doeleinden.
7. Rechten met betrekking tot geautomatiseerde besluitvorming en profilering: Betrokkenen hebben het recht om niet te worden onderworpen aan een uitsluitend op geautomatiseerde verwerking gebaseerd besluit, inclusief profilering, dat rechtsgevolgen voor hen heeft of hen op vergelijkbare wijze aanzienlijk treft.

Organisaties moeten ervoor zorgen dat betrokkenen deze rechten kunnen uitoefenen en dat hun persoonsgegevens dienovereenkomstig worden verwerkt. Dit omvat het implementeren van mechanismen om verzoeken van betrokkenen af te handelen en het verstrekken van duidelijke en toegankelijke informatie over hoe individuen hun rechten kunnen uitoefenen.

Verplichtingen van Verwerkingsverantwoordelijken en Verwerkers

GDPR legt specifieke verplichtingen op aan verwerkingsverantwoordelijken en verwerkers. Verwerkingsverantwoordelijken bepalen het doel en de middelen van de verwerking van persoonsgegevens, terwijl verwerkers namens de verwerkingsverantwoordelijke handelen. Zowel verwerkingsverantwoordelijken als verwerkers moeten:

• De beveiliging van persoonsgegevens waarborgen: Passende technische en organisatorische maatregelen implementeren om persoonsgegevens te beschermen tegen onopzettelijke of onrechtmatige vernietiging, verlies, wijziging, ongeoorloofde openbaarmaking of toegang.
• Voldoen aan GDPR-vereisten met betrekking tot verwerkersovereenkomsten: Verwerkingsverantwoordelijken mogen alleen verwerkers inschakelen die voldoende garanties bieden om passende technische en organisatorische maatregelen te implementeren om aan de vereisten van de GDPR te voldoen.
• Gegevensbeschermingseffectbeoordelingen uitvoeren: Wanneer de verwerking van persoonsgegevens waarschijnlijk een hoog risico inhoudt voor de rechten en vrijheden van individuen, moeten organisaties een systematische beoordeling uitvoeren van de potentiële impact van de verwerking op deze rechten en vrijheden.
• Datalekken melden: Organisaties moeten de relevante toezichthoudende autoriteit onverwijld op de hoogte stellen van een datalek, tenzij het onwaarschijnlijk is dat het lek een risico inhoudt voor de rechten en vrijheden van individuen.

Door aan deze verplichtingen te voldoen, kunnen verwerkingsverantwoordelijken en verwerkers ervoor zorgen dat persoonsgegevens veilig worden behandeld en in overeenstemming met de GDPR-vereisten.

EU Dataresidentievereisten

De kern van EU-dataresidentie wordt gevormd door GDPR-artikelen 44-50, die de overdracht van persoonsgegevens naar derde landen regelen. De baanbrekende Schrems II-uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft deze regels fundamenteel beïnvloed. De uitspraak verklaarde het EU-VS Privacy Shield ongeldig en benadrukte dat elk mechanisme voor gegevensoverdracht, zoals Standaard Contractuele Clausules (SCC’s), een beoordeling per geval vereist om te waarborgen dat gegevens worden beschermd tegen toezicht door buitenlandse overheden. Hierdoor is de focus op het binnen de EER houden van EU-persoonsgegevens toegenomen.

Toezichthoudende autoriteiten verwachten dat organisaties hun gegevensverwerkingsactiviteiten nauwgezet documenteren, inclusief alle opslaglocaties en grensoverschrijdende overdrachten. Uw Record of Processing Activities (RoPA) onder artikel 30 moet expliciet vermelden waar gegevens zich bevinden en de juridische grondslag voor eventuele overdrachten buiten de EER. Hoewel GDPR geen absolute datalokalisatie voorschrijft, hebben sommige EU-lidstaten nationale wetten aangenomen die strengere residentievereisten opleggen voor specifieke sectoren, zoals de publieke sector of de zorgprocessen. Een conforme architectuur omvat vaak het gebruik van cloudproviders met datacenters uitsluitend binnen de EU of het implementeren van een hybride cloudstrategie waarbij EU-gegevensverwerking binnen de EER-grenzen wordt gescheiden om aan deze strenge GDPR-vereisten te voldoen.

Implementatie van GDPR Dataresidentievereisten

Organisaties die onder de GDPR vallen, moeten stappen ondernemen om te voldoen aan de dataresidentievereisten. Dit houdt in dat zij passende maatregelen implementeren en gebruikmaken van tools en technologieën om dataresidentie effectief te beheren.

Stappen om Naleving te Waarborgen

Om te voldoen aan de GDPR-dataresidentievereisten, moeten organisaties een data mapping uitvoeren om te begrijpen waar persoonsgegevens worden opgeslagen en verwerkt. Ze dienen ook hun gegevensverwerkingsovereenkomsten te herzien en bij te werken met specifieke bepalingen over dataresidentie. Daarnaast moeten organisaties technische en organisatorische maatregelen implementeren, zoals encryptie en toegangscontroles, om persoonsgegevens te beschermen.

Tools en Technologieën voor Dataresidentiebeheer

Er zijn diverse tools en technologieën beschikbaar om organisaties te helpen dataresidentie effectief te beheren. Denk hierbij aan oplossingen voor gegevensencryptie, tools voor gegevensmaskering en anonimisering, en toegangscontroles voor gegevens. Door deze tools en technologieën te implementeren, kunnen organisaties voldoen aan en blijven voldoen aan de GDPR-dataresidentievereisten.

Dataresidentievereisten Oplossen Zonder Geo-replicatie

Geo-replicatie, het dupliceren van gegevens over meerdere geografische locaties voor prestaties en disaster recovery, vormt een grote uitdaging voor het voldoen aan strikte dataresidentievereisten. Het kan er onbedoeld toe leiden dat beschermde gegevens in niet-conforme rechtsgebieden terechtkomen. Gelukkig zijn er verschillende strategieën waarmee organisaties aan residentie-eisen kunnen voldoen zonder grootschalige gegevensduplicatie.

Privacybevorderende technologieën bieden een aantrekkelijk alternatief. Tokenisatie en pseudonimisering vervangen gevoelige gegevensvelden door niet-gevoelige “tokens”. De daadwerkelijke, gevoelige gegevens blijven veilig opgeslagen in een conforme regio, terwijl de tokens kunnen worden gebruikt in wereldwijde systemen voor verwerking en analyse zonder de originele gegevens bloot te stellen.

Evenzo bieden data privacy vaults een gecentraliseerde, zeer veilige opslagplaats voor gevoelige informatie, gelegen binnen een conforme rechtsbevoegdheid. Andere applicaties kunnen deze gegevens benaderen via beveiligde API’s, zodat de ruwe gegevens de aangewezen regio nooit verlaten. Deze benaderingen kunnen voldoen aan gdpr-vereisten voor gegevensmaskering by design.

Een andere krachtige strategie is edge-encryptie, waarbij gegevens bij het ontstaan worden versleuteld voordat ze naar een centraal systeem of de cloud worden verzonden. Omdat de organisatie als enige de decryptiesleutels beheert, blijven de gegevens onleesbaar en beschermd, zelfs als ze in een niet-conforme locatie worden opgeslagen.

In vergelijking met geo-replicatie bieden deze methoden superieure naleving en controle over beveiliging, hoewel ze architectonische complexiteit kunnen introduceren. Beste practices vereisen robuust encryptiebeheer, strikte toegangscontroles en regelmatige beveiligingsaudits om de effectiviteit te waarborgen.

De Gevolgen van Niet-naleving

Niet-naleving van GDPR-dataresidentievereisten kan ernstige gevolgen hebben voor organisaties. Dit kan leiden tot aanzienlijke financiële sancties en schade aan de reputatie van de organisatie.

Sancties voor GDPR-overtredingen

Organisaties die niet voldoen aan de GDPR kunnen boetes krijgen tot 20 miljoen euro of 4% van hun jaarlijkse wereldwijde omzet, afhankelijk van welk bedrag hoger is. Deze sancties zijn bedoeld als afschrikmiddel en om organisaties aan te moedigen gegevensbescherming serieus te nemen.

Impact op de Reputatie van het Bedrijf

Niet-naleving van de GDPR kan een schadelijke impact hebben op de reputatie van een organisatie. Datalekken of het verkeerd omgaan met persoonsgegevens kunnen het vertrouwen en de loyaliteit van klanten aantasten. Het kan ook leiden tot negatieve publiciteit en schade aan het merkimago van de organisatie.

Dataresidentiewetten per Land: Een Overzicht

• Europese Unie (GDPR): Schrijft geen strikte datalokalisatie voor, maar legt zware beperkingen op aan het overdragen van persoonsgegevens buiten de EER. Overdrachten zijn alleen toegestaan naar landen met een adequaatheidsbesluit of via waarborgen zoals SCC’s of BCR’s, vergezeld van een risicobeoordeling.
• Verenigd Koninkrijk: De UK GDPR weerspiegelt het EU-kader. Gegevensoverdrachten naar de EER zijn toegestaan, maar overdrachten naar andere landen vereisen passende waarborgen. Het VK hanteert een eigen adequaatheidsbesluitenkader.
• Rusland: Federale wet nr. 242-FZ is een strikte datalokaliseringswet. Deze vereist dat persoonsgegevens van Russische burgers aanvankelijk worden verzameld, opgeslagen en verwerkt in databases die fysiek binnen de Russische Federatie zijn gevestigd.
• Saoedi-Arabië: De Personal Data Protection Law (PDPL) stelt strenge eisen aan grensoverschrijdende gegevensoverdrachten, die in het algemeen verboden zijn tenzij absoluut noodzakelijk en goedgekeurd door de toezichthouder (SDAIA).
• Canada: PIPEDA schrijft geen strikte dataresidentie voor, maar organisaties zijn verantwoordelijk voor de bescherming van gegevens die naar het buitenland worden overgedragen. De Québec Law 25 heeft strengere eisen geïntroduceerd voor grensoverschrijdende overdrachten, waaronder verplichte privacy impact assessments.
• Verenigde Staten: Er is geen federale wet op dataresidentie. Wel kunnen sectorspecifieke regelgeving (bijvoorbeeld voor overheidsaannemers onder CMMC) en staatswetten residentie- of beveiligingsvereisten opleggen aan persoonlijke en gevoelige gegevens.
• Japan: De Act on the Protection of Personal Information (APPI) vereist toestemming van individuen voor de meeste grensoverschrijdende gegevensoverdrachten, tenzij de bestemming als adequaat is aangemerkt door de Personal Information Protection Commission.
• Richtlijnen voor het Monitoren van Wetgeving: Het wereldwijde landschap van dataresidentie verandert voortdurend. Organisaties moeten een proces opzetten voor het monitoren van juridische en regelgevende updates in alle rechtsbevoegdheden waar zij actief zijn. Dit houdt vaak in dat zij zich abonneren op juridische updateservices en gespecialiseerde juridische adviseurs inschakelen om voortdurende naleving te waarborgen.

Kiteworks Helpt Organisaties te Voldoen aan GDPR Dataresidentievereisten

Het begrijpen en naleven van GDPR-dataresidentievereisten is cruciaal voor organisaties die persoonsgegevens verwerken. Door aan deze vereisten te voldoen, kunnen organisaties de privacy en rechten van individuen beschermen en zware sancties wegens niet-naleving voorkomen. Het nemen van de juiste stappen en het inzetten van passende tools en technologieën helpt organisaties om GDPR-dataresidentienaleving te bereiken en hun reputatie als verantwoordelijke beheerders van persoonsgegevens te behouden.

Het Kiteworks Private Data Network, een FIPS 140-3 Level 1 gevalideerd platform voor beveiligd delen van bestanden en bestandsoverdracht, bundelt Kiteworks beveiligde e-mail, Kiteworks beveiligd delen van bestanden, Kiteworks beveiligde webformulieren, Kiteworks SFTP en beveiligde MFT, zodat organisaties elk bestand dat de organisatie binnenkomt en verlaat kunnen controleren, beschermen en volgen.  

Met Kiteworks: beheer de toegang tot gevoelige inhoud; bescherm deze bij externe uitwisseling met geautomatiseerde end-to-end encryptie, multi-factor authentication (MFA) en integraties met beveiligingsinfrastructuur; zie, volg en rapporteer alle bestandsactiviteiten, namelijk wie wat naar wie, wanneer en hoe verstuurt.  

Bereik ten slotte GDPR-naleving, HIPAA-naleving, CMMC 2.0-naleving, ISO 27001-naleving en nog veel meer privacyregelgeving en -normen. 

Meer weten over Kiteworks? Plan vandaag nog een aangepaste demo.